2 september: naar Dordrecht

De eigenaar van het hotel heeft niet alleen meerdere panden in Gorinchem met hotelkamers maar ook eentje waar een restaurant in zit - het zit pal naast ons - waar je kan ontbijten: 22,50 p.p.(dat p.p. staat voor per persoon; niet voor per paar). 22,50 voor ontbijt? "Ja doei!" zoals ze dat hier in Brabant zeggen. Herstel, "Ja, dag!" zoals ze dat hier in Zuid-Holland zeggen. (Gorinchem blijkt bij nader inzien in de provincie Zuid-Holland en niet in Noord-Brabant te liggen.) We zetten een kop koffie op onze kamer, eten wat bolletjes die we nog over hadden en gaan dan op pad. 

Ontbijt op de kamer voor nog geen 2,50 p.p. (per paar)

Vandaag willen we naar Dordrecht. Dat is niet zo ver, zo'n 30 km. We hebben bedacht om het eerste stuk per boot te doen. Er vaart een veerpont van Gorinchem naar Werkendam. Op internet heb ik uitgezocht dat hij om kwart voor tien afvaart. Om tien over half tien staan we dan ook keurig op tijd bij de haven om vervolgens te constateren dat de boot al tien minuten weg is. Hij voer al om half tien af. Dat we de boot hebben gemist, is overduidelijk Marianne haar schuld. Had ze mij maar niet moeten laten opzoeken hoe laat hij vertrok.

Omdat de pont maar één keer per uur vaart, gaan we nu maar op de fiets over de dijk richting Werkendam. We hebben de wind mee en gaan dan ook als een speer. Alleen op de brug bij Gorinchem is het even aanpoten om boven te komen. Ook hebben we daar wat last van scholieren die daar drie dik naast elkaar fietsen. Marianne is niet te beroerd ze even educatief toe te spreken. Waarom ze overigens zo laat op weg naar school zijn, ik heb geen idee. Het eerste uur vrij soms of hebben ze zich allemaal verslapen? (Oké, dat zijn dus wel ideeën.)

Binnen no-time komen we in Werkendam aan. We fietsen het dorpje in om bij een AH een pakje melk en wat extra broodjes en appels te kopen. 

Wèrrekendam, dat klinkt wel heel Rotterdams

Als we weer terug zijn op de dijk, zien we het door ons gemiste pontje aan komen varen. Wij waren mooi eerder: man beat machine! Oké, dat was vooral dankzij de wind.

Het pontje uit Gorinchem legt aan in Werkendam. 

We vervolgen onze weg en fietsen verder via een mooi benedendijks weggetje. We laten de vlakbij gelegen Biesbosch daarmee letterlijk en figuurlijk links liggen. Zie hier onze route van Gorinchem naar Dordrecht.

Omdat we op dit Strava-kaartje van rechts naar links fietsen, ligt de Biesbosch voor ons op de fiets bekeken links. Voor u als lezer van dit blog ligt de Biesbosch echter niet links maar aan de onderkant. Snapt u het nog? (If you can't convince them confuse them.)

Een paar jaar geleden hebben we wel een keer door de Biesbosch gefietst, maar het is niet echt een nationaal park waar je door heen moet fietsen. Veel beter is het om het varend te bekijken. Dat kan bijvoorbeeld met een boot die vertrekt bij het Biesbosch MuseumEiland - is leuk; hebben wij toen ook gedaan.

Maar terug naar onze fietstocht naar Dordrecht. We fietsen over het fietspad naar het pontje over de Nieuwe Merwede zoals de Waal hier heet. 

De koeien proberen zich in het riet te verstoppen, maar echt goed in verstoppertje spelen zijn ze niet.

Je hebt er ook wandelpaadjes

De pont over de Nieuwe Merwede komt er aan.

Als we aan de overkant zijn nemen we niet de kortste route naar het centrum van Dordrecht, maar kiezen we voor de toeristische route, hoewel, helemaal toeristisch is het niet, het laatste deel gaat langs een industrieterrein.

Dit is niet het industrieterrein van Dordrecht. 

In Dordrecht fietsen we naar het Dordrechts Museum. Het is lunchtijd als we er aankomen. Ze hebben bij het museum een prachtig buitenterras met enkele grote mooie oude bomen, waar het als het droog is (dat is het) en warm is (en dat is het ook) heerlijk lunchen is.

Lastig broodje om te eten

We lopen vervolgens een rondje door het museum. Deels lang de vaste collectie, deels langs een paar tijdelijke tentoonstellingen. Zie hier uw kunstkenner aan het werk.

Oké, dat ben ik niet. Het is iemand die in 1878 is geschilderd door Pieter Oyens.

Het museum heeft momenteel onder andere een tentoonstelling met werk van schilders die de Biesbosch hebben vastgelegd en daar zitten aardige werken tussen zoals deze drie.

Het bovenste werk is van Paul Peet, geboren in 1940, en stamt uit 2009. Hoe vaag ook, je herkent er de Biesbosch in. Het middelste werk uit 1966 is van ene Otto Dicke (1918 -1984). Het stelt de 'Kop op 't Land' voor. Dat is de plaats waar onze veerboot over de Nieuwe Merwede van vanmorgen aanlegde.  Het onderste werk, Knotten in de Sneeuw, is van een zekere Louis de Wit (1903 - 1971). Hij maakte dit in 1931. Persoonlijk vind ik dit de mooiste van deze tentoonstelling. 

Zo te zien heeft het museum een project 'Takepart' waarbij scholieren commentaar mogen geven op kunstwerken, want her en der hangen afbeeldingen van schilderijen met commentaar er naast. Om deze van ene Bente moest ik erg lachen. 

Na het bezoek aan het museum lopen we naar het Hof van Nederland in het centrum van Dordrecht. In dit voormalige klooster - tegenwoordig is het een cultureel centrum en museum - vond in 1572 in de Statenzaal, de Eerste Vrije Statenvergadering plaats. Twaalf steden onder leiding van Dordrecht, ook de watergeuzen en afgevaardigden van Willem van Oranje waren aanwezig, zwoeren de Spaanse koning Filips II af en erkenden Willem van Oranje als hun stadhouder. Het is dus een historisch gebouw in de Nederlandse geschiedenis.

Als ik bij de balie mijn museumjaarkaart willen laten scannen, accepteert de scanner mijn kaart niet. "Zeker verlopen" zegt de humeurige dame van de balie en kijkt me hoofdschuddend aan. "Nou, ik denk het niet. In de rest van Nederland en ook zonet bij het Dordrechts Museum deed hij het nog wel. Moet aan uw scanner liggen." antwoord ik een beetje pissig. "Oh, zijn jullie daar net geweest, dan is dat de oorzaak" zegt ze zuchtend. Vermoedelijk kan je niet binnen een bepaalde tijd twee keer met dezelfde pas bij een museum 'inchecken'. Het Hof van Nederland hoort blijkbaar bij het Dordrechts Museum. Ze moet dit toch eerder meegemaakt hebben? We zullen niet de eersten zijn die eerst het Dordrechts Museum bezoeken en daarna het Hof van Nederland.

Enfin, we mogen door. In het museum zijn diverse activiteiten rondom het thema vrijheid, maar daar komen we niet voor. We komen voor de film die ze gemaakt hebben over de Eerste Statenvergadering. Ik heb daar positieve verhalen over gelezen en de film is inderdaad alleraardigst. Hij begint alsof er een statenvergadering in de huidige tijd wordt gehouden en schakelt daarna over naar het verleden. De film kan ik aan bevelen, wat ik bij deze dan ook doe.

Filmzaaltje plus de tafel van het overleg van de Eerste Statenvergadering die na afloop van de film te voorschijn komt.

Na dit bezoek fietsen we naar Villa Augustus in Dordrecht. Villa Augustus is een hotel en restaurant aan het Wantij te Dordrecht. Oorspronkelijk was het een watertoren met bijgebouwen. Dezelfde mensen die in Rotterdam Hotel New York hebben opgeknapt, hebben ook Villa Augustus opgeknapt. De watertoren is omgebouwd tot een hotel met 20 kamers. Daarnaast zijn er 17 tuinkamers in diverse gebouwen gelegen in de grote tuin en nog eens 8 drijvende kamers in een kantoorschip uit 1903 dat hier afgemeerd ligt. Het kantoorschip heeft ruim een eeuw lang dienst gedaan voor scheepvaartbedrijven in de Rotterdamse haven. Ook hebben ze er een tuin gemaakt van ruim 1,5 hectare met onder andere een moestuin en een boomgaard  

Wij hebben een kamer geboekt in het kantoorschip. Onze kamer zit op de bovenverdieping.

Onze drijvende hotelkamer

Het is een ruime kamer met een apart toilet, een badkamer met douche. Ook heeft de kamer een balkon.

's Avonds eten we in het restaurant van Villa Augustus. De groenten en het fruit dat er geserveerd wordt komt uit hun eigen moestuin. 

Echt veel groenten treffen we niet op ons bord aan. We hebben wel eens meer (en beter) gegeten. De avond brengen we door op onze bootkamer. Af en toe voelen we als er een boot langs vaart een beetje deining en beweegt onze kamer. 

Uitzicht vanaf het balkon van onze kamer

Oh ja, vergeten te vermelden, onderweg naar Dordrecht begon mijn achterwiel weer af en toe te piepen. Hoe kan dat nou? Ik had het toch gemaakt? Ik zal het als we straks thuis zijn eens even diepgaand analyseren. En dan mijn fiets maar naar de fietsenmaker brengen.

Naar de volgende dag: 3 september naar huis.