Vandaag fietsen we naar het zuiden. We gaan op weg naar Elspeet op de Veluwe. Het plan is om bij Kampen de IJssel over te steken. Maar voor het zover is, ontbijten we eerst bij onze Bed & Breakfast - zo'n ding heet immers niet voor niets zo. Het is een voortreffelijk ontbijt. We kunnen deze B&B Wiedenweide dan ook van harte aanbevelen.
Als we even later op de fiets zitten, is de vraag: gaan we naar links of gaan we naar rechts om bij een knooppunt te komen. We kiezen voor rechts. Foute keuze dus, want als we een knooppunt hebben gevonden en een route uitkiezen, laat de knooppuntenroute ons drie keer rechtsaf slaan en dan komen we na driekwartier fietsen op een plek waar we binnen een kwartiertje waren geweest als we linksaf waren gegaan. Het is net zoals bij verkiezingen. Je kan beter voor links kiezen dan voor rechts.
We fietsen door en komen bij de Beulakerwijde. We slaan hier links af en rijden over een dijk die de Belterwijde in twee delen split. Een stel aalscholvers is er aan het waterskiën.
 |
| Waterskiënde aalscholvers op een springplank op de Belterwijde |
Dan slaan we rechtsaf en fietsen we langs de Schultsloterwijde. Een hoop wijdes hier. Niet te verwarren met weides. Wijde is water, weide is gras. Via een leuk smal paadje komen we in Belt-Schutssloot terecht.
In Belt-Schutssloot stoppen we bij Eetcafé "De Waterlelie ("Op het zeer rustig gelegen terras, waar u geen hinder van verkeer zult ondervinden, is het bijzonder goed toeven" aldus hun site) voor een cappuccino (helaas meer schuim dan koffie). Daarna fietsen we naar Zwartsluis en even later staan we bij het pontje over het Zwarte Water bij Genemuiden. Het gaat allemaal vlot. Ja, ja, als je een goede conditie hebt (en een klein beetje wind mee) dan wil het wel lukken.
 |
| Het pontje naar Genemuiden |
 |
| Het Zwarte Water |
In Genemuiden rijden we even verkeerd. We interpreteren een knooppuntenbordje fout. Dat komt mede omdat we even afgeleid zijn door tientallen mannen, vrouwen en kinderen die allemaal in zwarte kleding over straat lopen. De mannen met een zwart broek, een wit overhemd, een zwarte stropdas en een zwart jasje. Zo'n beetje als Tommy Lee Jones en Will Smith in de film "Men in Black'. Alleen zijn zij mensen in dienst van een overheidsorganisatie die tot doel heeft om buitenaardsen die in het geheim op aarde leven in de gaten te houden. De mensen in Genemuiden zijn kerkgangers die uit de kerk komen. Ze zijn geloof ik vrij christelijk hier.
De weg naar Kampen loopt niet over rozen. Wel over asfalt. Ergens zijn ze dat asfalt aan het repareren, want als we in Kamperzeedijk Oost zijn, zien we op een bord staan dat het verderop voor fietsers is afgesloten. Meestal kan je er dan toch wel langs maar dan komt er een wielrenner uit de richting Kamperzeedijk West aan gereden. "Je kan er echt niet langs!" zegt hij hevig verontwaardigd.
We moeten omfietsen. Dat betekent niet alleen extra kilometers maar opeens ook een stuk met tegenwind. En we hadden gezien onze route en de noordenwind er nog zo gerekend op dat het vandaag alleen maar fietsen met wind mee zou zijn. Dit is namelijk onze route en de wind waait uit het noorden.
 |
| Onze route |
Maar ach, zoals de Romeinse filosoof Seneca 2000 jaar geleden al zei: "Tegenslag is de beste gelegenheid om te tonen dan men karakter heeft". Bij deze dus. Ik vergelijk het tegen de wind in fietsen dan ook maar met het oplaten van een vlieger. Die laat je tegen de wind in op, wellicht bereiken mijn fietsprestaties vandaag dan ook een grote hoogte. We fietsen noodgedwongen een stukje om.
Het is wel even zoeken naar de goede route; nergens staat hier op de borden aangegeven naar welke plaatsen de wegen heen leiden; doet u maar een gok. Alsof ze niet willen dat je hier weg gaat. Ook in IJsselmuiden even verderop is het zoeken naar de juiste weg. Ook hier staat nergens aangegeven waar de wegen heen leiden; op één uitzondering na: de ijsbaan. De weg daarheen staat wel aangegeven, maar ja, daar heb je in de zomer niet zo veel aan.
 |
| Op weg naar Kampen |
Enfin, uiteindelijk bereiken we Kampen en steken daar de IJssel over. De rivieren in Nederland schijnen erg laag te staan, maar dat lijkt niet voor de IJssel te gelden
 |
| Kampen gezien vanaf de brug over de IJssel |
 |
| De IJssel bij Kampen |
In Kampen stoppen we even om een appeltje te eten en wat water te drinken. Als ik naar de kerktoren van Kampen kijk, zie ik dat de Partij voor de Dieren hier nog wel wat werk te verrichten heeft.
We verlaten Kampen en via allerlei fietspaden langs weilanden en paadjes op dijkjes rijden we naar Elburg.
Onderweg stoppen we even om een krentenbolletje te eten.
 |
| Tijd voor een krentenbolletje, en niet één maar zelfs twee!. |
In Elburg bestellen we op een terrasje in het mooie historische centrum van Elburg - het is er deze zondagmiddag druk; gezellig druk heet dat - een drankje en een kop soep. De drankjes worden direct gebracht, maar als na een kwartier de soep nog steeds niet gearriveerd is, vragen we aan de serveerster waar deze blijft. Ze schrikt. "Oh, helemaal vergeten door te geven aan de keuken. Dat had ik ook direct moeten doen." zegt ze. We bestellen de soep maar af en omdat het een aardige serveerster is, gooien we haar niet van de stadwallen af en voeren we haar ook niet aan de leeuwen.
De stadwallen en de leeuw van Elburg die we de serveerster grootmoedig besparen
We gaan weer verder. Nadat we over de A27 zijn gefietst - uiteraard niet op de weg zelf maar op een viaduct er overheen - fietsen we via Nunspeet naar Elspeet. Direct na Nunspeet verandert het landschap. Reden we het ene moment nog door weilanden met koeien, na Nunspeet is het bos en hei.
 |
| Voor Nunspeet |
 |
| Na Nunspeet |
Tegen een uur of zes komen we bij ons hotel voor vannacht aan: Hotel Mennerode. We hebben er dan liefst 82 km opzitten. "Gefeliciteerd! Dit is je langste activiteit (fietsrit) in Strava." meldt mijn Strava-app. Onze gemiddelde snelheid bedraagt vandaag 14,1 km per uur, ruim hoger dan andere dagen. Ongetwijfeld het effect van wind mee.
Hotel Mennerode is een groot conferentieoord met hotelkamers en allerlei zaaltjes en gangen.
Het is zelfs zo groot dat we een plattegrond van het complex meekrijgen om onze weg naar onze kamer te vinden en die plattegrond hebben we ook nodig. Het complex ligt een paar kilometer buiten Elspeet. Op weg er heen kwamen we door het dorp en alles leek daar op deze zondag potdicht te zijn. Het is dan ook een zeer christelijke gemeente. De SGP is er veruit de grootste partij en het dorp (4000 inwoners) telt liefst vier vijf verschillende kerkgenootschappen.
We eten daarom maar in het hotel. Een paar tafels achter ons zitten een jongeman en een jongedame. Hij kletst haar de oren van het hoofd af. Of ze er uiteindelijk daadwerkelijk zijn afgevallen weten we niet, want we verlaten eerder dan zij het restaurant. Marianne's favoriete Australische tv-serie begint namelijk. Haar dessert, een kaasplankje, neemt ze mee naar de kamer en even later zit ze al kaas-etende voor de tv. Ik lig uitgeteld op bed.
Naar de volgende dag: 29 augustus: naar Arnhem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten