27 augustus: naar Wanneperveen

De kortste route van Dwingeloo naar Wannepeerveen loopt grotendeels langs de N371. Als je zo fietst dan is het minder dan dertig kilometer. Toch zal er aan het eind van de dag liefst 78 km op onze kilometerteller staan. We maken namelijk een grote omweg, onder andere via Kalenberg gelegen in het Nationaal Park Weerribben-Wieden. Zie hier de door ons uiteindelijk gereden route:

De dag begint met het ontbijt in het hotel. Wij zitten niet in het hoofdgebouw van het hotel maar in een gebouw ertegenover dat vlak naast de kerk van Dwingeloo staat. We moeten dus even oversteken. Mooie kerk trouwens, wel jammer dat hij op het hele en halve uur telkens slaat, ook 's nachts.

De kerk gezien vanuit onze hotelkamer

Na het ontbijt pakken we de boel in en gaan op pad. Als eerste rijden we net zoals gisteren door het Nationaal park Dwingelderveld. Onderweg zien we zowel schapen als koeien grazen.

Someone is watching us.

Druk overleg bij knooppunt 61

We zien niet alleen koeien, maar op de hei ook een stier staan. Er staat geen hek tussen ons en de stier. Marianne vindt de stier fotogeniek en wil een foto maken. Voor de zekerheid blijf ik op een afstandje toe kijken hoe Marianne de foto maakt. Iemand moet tenslotte later kunnen vertellen wat er allemaal is gebeurd. De stier en ik staren naar elkaar. Kijken wie het eerst met de ogen knippert.

De stier staart naar mij.

En uw verslaggever staart naar de stier.

De stier vindt het gelukkig te warm om in actie te komen en we kunnen ongestoord doorfietsen. Even later komen we in Havelte, waar we in Café het Knooppunt aan de Dorpsstraat een kopje cappuccino drinken. We herkennen het café. Twee jaar geleden zijn we hier ook eens een keer geweest, maar ik zou ons desondanks niet direct stamgasten willen noemen.

Dorpsstraat Ons Dorp; herstel Dorpsstraat Havelte.

Van Havelte gaat het richting Steenwijk. Het wordt hier wat glooiend. Dat heeft voor- en nadelen, afhankelijk of we omlaag of omhoog moeten fietsen.

We steken vervolgens de A32 over en komen uiteindelijk in Nederland terecht. De plaats bedoel ik uiteraard. 

Het plaatsnaambord van Nederland wordt regelmatig gestolen. Het maken van een foto als hierboven aan het begin van het dorp is dan ook niet altijd mogelijk.

Nederland is niet zo groot. Er loopt slechts één weg door Nederland. Op 1 juli 2021 telde het 15 inwoners. Vroeger was Nederland groter. Het bestond toen uit Noord-Belt, Nederland en Zuid-Belt. De bewoners leefden voornamelijk van het veen. Er werd turf gestoken en riet gesneden. Eind negentiende eeuw had het zelfs een schooltje. De laatste onderwijzer was meester J. de Dood. Over hem kom ik op internet de volgende prachtige zinnen tegen: "Meester J. de Dood was de laatste schoolmeester van Nederland en overleed in 1892. De Dood ligt op het kerkhofje van Baarlo begraven."  

Vanuit Nederland fietsen we door naar Kalenberg, gelegen midden in het Nationaal Park Weerribben-Wieden. Het is een gebied met veel water en riet. Pas in 1958 kon de eerste auto Kalenberg over land bereiken.

We drinken er wat op een terrasje en fietsen dan richting Giethoorn. Onderweg willen we nog even het buurtschap Muggenbeet aan doen, maar daar rijden we per ongeluk aan voorbij. Niet goed opgelet. Het buurtschap telt dan ook maar 25 inwoners. (Wel schijnt het heel oud te zijn. Volgens sommige bronnen was er al in 1313 sprake van een buurtschap dat Mugghenbete heette.) De reden dat ik Muggenbeet wilde zien was puur de naam. Weerribben-Wieden telt wel meer buurtschappen met opmerkelijke namen zoals Blauwe Hand, Doosje, Moespot, Witte Paarden en Tuk. 

Aan het einde van de middag bereiken we Giethoorn. We rijden het dorp in. Een fietspad voert ons langs wat kanalen en huizen. Giethoorn moet je natuurlijk vanaf het water zien, maar zover wij het zo kunnen bekijken is het een mooi dorp. 

Het zijn zo te zien niet de armste mensen die hier wonen. Het is er redelijk druk maar niet zo druk als ik had verwacht. Al die verhalen hoe druk het is in Giethoorn in de vakantieperiode lijken me dan ook wat overdreven. Dat is een foute inschatting. Want er blijkt nog een Giethoorn te zijn. Blijkbaar zaten wij in Giethoorn Noord en bevindt de mensenmassa zich in het waterrijke Giethoorn Zuid.

Als ik zeg dat het daar druk is, dan is dat een groot understatement. Het is er gigantisch druk. Half Azië is er, allemaal op zoek naar een plekje in één van de gondels. Het is varen in de file. Hier willen we zo snel mogelijk weg. De kortste route lijkt een groen fietspad langs een kanaal, maar die route is een 'big mistake'. We kunnen er door de vele toeristen die op het pad lopen nauwelijks fietsen en op een gegeven moment komen we bij een "wegversperring" waarvoor een rij mensen staan. Je moet vijf euro betalen om verder te kunnen gaan. Wat?? No way, we keren om en rijden terug naar de hoofdweg om even verderop de knooppuntenroute naar Wanneperveen te volgen.

Echter als we even verderop in Giethoorn Zuid zijn, zien we weer zo'n afsluiting waar je alleen langs kan als je vijf euro betaalt. Wat blijkt, het is vandaag de jaarlijkse Gondelvaart Giethoorn die elk jaar op de laatste zaterdag van augustus wordt gehouden. Toegang kost vijf euro. Een viertal mensen voor ons die net zoals wij ook alleen maar op doortocht zijn en helemaal niet naar deze gondelvaart willen, krijgt te horen dat dit kan. Je betaalt nu de toegang, krijgt een programmablad en als je dat voor zeven uur bij een controlepost inlevert - dat wil zeggen voordat de Gondelvaart begint - dan krijg je je geld weer terug. Zij betalen de twintig euro en wij een tientje. 

Als wij eindelijk door de mensenmenigte heen zijn - het is met de fiets aan de hand lopen - komen we bij een punt waar we het dorp kunnen verlaten. Naar rechts kan je terug naar de hoofdweg, naar links - de kant waar wij heen willen - is een fietspad richting Wannerperveen. Er staat echter niemand van de organisatie op de kruising om ons geld terug te geven. Ja ho effe, zo werkt het niet. De mensen die samen 20 euro hebben betaald en wij keren om en samen lopen we naar wat mensen van de organisatie die we vlak voor dat punt zagen staan. We klagen luidkeels dat er niemand staat om ons geld terug te geven. Dat kan niet, zegt de man van de organisatie. Ene Gerrit, de echtgenoot van Jannie, moest daar staan. Nou mooi niet, geen Gerrit te zien. De man geeft daarop ons geld terug en gaat bellen. 

We fietsen verder en als we de hoek om zijn, zo'n halve kilometer verderop, zien we toch nog iemand van de organisatie staan. Dat zal Gerrit dus wel zijn. Hij stond er dus toch, alleen wat verder dan gedacht en buiten zicht. Zie hier de route die we door Giethoorn hebben gereden.  

Tegen een uur of zes komen we in Wanneperveen aan. Nu is het niet zo dat Wannerperveen 'the place to be is'. We hebben deze plaats dan ook alleen als overnachtingsplek uitgekozen omdat we hier zo'n beetje de enige nog betaalbare overnachting in de wijde omgeving konden vinden. Op zaterdag is de keuze lang niet zo groot als doordeweeks. We hebben een verblijf in Bed & Breakfast Wiedenweide in Wappenerveen geboekt. Het is allemaal gloednieuw en we hebben een prachtige en ruime kamer; de Punterkamer.

's Avonds eten we in 'Ribhouse Big Texas'. Het leek ons de beste keus (en ook de enige keus.) Het eten smaakt prima.

Naar de volgende dag: 28 augustus naar Elspeet