Vandaag hoeven we nergens heen. We blijven hier nog een nachtje. Dat wil niet zeggen dat onze fietsen een dagje rust krijgen. Ze moeten er ook vandaag aan geloven, want na ons zelf gemaakte ontbijt gaan we een rondje Terherne fietsen.
 |
| high cuisine ontbijt |
 |
| Ik zie het nut er niet zo van in om de melkbekers op drie meter afstand van de ontbijtafel op een kastje te zetten, maar volgens Marianne krijg je zo een kunstfoto. |
We zijn nog geen tien minuten onderweg of we staan stil voor een brug die omhoog staat. Terwijl de boot die er voor zorgde dat de brug omhoog moest weg vaart, blijft de brug omhoog staan. "Hallo bruggenwachter, wakker worden! Mogen we het vandaag nog mee maken dat de brug weer omlaag gaat?"
Enfin, zoals de Franse schrijver François Rabelais - hij leefde van 1483 tot 1553 en moest tijdens zijn leven ook heel vaak voor een open brug wachten - zei: "Alles komt op tijd voor hem die wachten kan." Na een tijdje gaat de brug eindelijk omlaag en kunnen we verder. We zullen uiteindelijk een rondje van zo'n 30 km fietsen met een gemiddelde snelheid van 12,7 km, een nieuw dagrecord en dat terwijl we tijdens dit rondje voor het eerst tijdens onze vakantie met tegenwind te maken krijgen.
We fietsen langs heel veel weilanden en ook langs veel water. Dit is bijvoorbeeld het Snitser Mar (het Sneeker Meer; weet u nog van gisteren).
Andere watertjes die hier in de buurt liggen zijn de Hearegat Sàltpoel, de Terkopleste Puolllen, de Goalingrapyster Puollen, de Lykfeart, de Skarrewie en de Swarte Sleat om er maar een paar te noemen. Wie denkt, ja, ja, die namen verzint hij ter plekke, mooi niet. Kijk maar eens op dit knooppuntenbord.
Er staan overigens niet alleen knooppunten op maar op de meren staan ook scheepjes afgebeeld. Die scheepjes zullen vast iets betekenen, maar ik heb geen idee wat. Na een omweggetje door Snikzwaag - zo'n naam verzin ik niet; die plaats (55 inwoners in 2020) bestaat echt; zoek het maar op - fietsen we langs de fabriek van Douwe Egberts (het ruikt er heel erg naar koffie). Vlak voor Joure slaan we linksaf en fietsen we richting Akkrum.
 |
| knooppuntenbordje bij een veld mais. |
Het is een lang rechte weg en in de verte zien we een man en vrouw ons tegemoet komen fietsen. Ze zijn de hele tijd druk aan het praten en als ze ons passeren hoor ik haar zeggen: "Natuurlijk, maar jij praatte met iedereen." Kijk dat is een integrerende zin. Wat zou er aan die zin vooraf zijn gegaan ? Ik probeer me het voorgaande gesprek voor te stellen. Misschien verliep het gesprek als volgt:
Zij: "Hoe lang denk jij nog dat we ondergedoken moeten zitten?" Hij: "Totdat de juwelendiefstal wat uit het nieuws is verdwenen." Zij: "Zouden ze ons hier zoeken?" Hij: "Nee, ik denk het niet maar we moeten geen aandacht op ons vestigen." Zij: "Is het dan niet beter dat we de hele dag in het boerderijtje blijven zitten in plaats van uitgaan?" Hij: "Nee daarmee zouden we juist de aandacht trekken. Wat zijn dat voor mensen die de hele dag in het boerderijtje blijven zitten zouden ze hier denken." Zij: "Denk je? Hij: "Ja, hier op het platteland zien ze alles. We moeten ons gewoon als normale toeristen gedragen. Naar het café gaan en met de mensen praten." Zij: "Natuurlijk, maar jij praatte met iedereen."
Kijk zo had het voorgaande gesprek gegaan kunnen zijn. Misschien heeft u het bovenstaande hoofdschuddend gelezen en denkt u wat is dat allemaal voor onzin, maar bedenk dan dat Marianne de hele dag met mij zit opgescheept.
Enfin, na een tijdje komen we bij theeschenkerij 'Nije Skou', gelegen aan 'It Deel'. Het is een drie-in-één bedrijf: een combinatie van een boerderij, een uitspanning en een pontje. Ik bestel een tosti. Een jongen komt vragen wat voor een saus er op moet. "Geen saus hoor" antwoord ik. Hij kijkt verbaasd. De tosti wordt gebracht door een vrouw waarvan ik vermoed dat zij zo te zien zijn moeder is. "Een tosti met geen saus" zegt ze nadrukkelijk. Het lijkt me overigens niet erg aantrekkelijk om hier te moeten werken, want even later hoor ik haar met onze achterbuurvrouw praten over het opnemen van vakantiedagen. Ze blijkt dit jaar nog niet één vakantiedag gehad te hebben. Het probleem zit hem in de vervangers. Die kunnen ze niet vinden. Ze hebben er liefst vier tegelijkertijd nodig vertelt ze: eentje voor de boerderij, eentje voor de theeschenkerij en twee voor het pontje.
Na de lunch laten we ons overzetten.
 |
| Het pontje |
 |
| en de pontbaas |
Dan is het via Akkrum weer terug fietsen naar Terherne. Wind tegen. Onderweg zien we nog een wit zeil van een schip door een weiland bewegen, maar het zou best wel eens kunnen dat er een watertje achter het weiland ligt.
Aan het einde van de middag komen Roel en Elizabeth. Zij gaan de volgende dag met de caravan richting Frankrijk en maken hier een tussenstop. Roel heeft zich voorgenomen om te koken en wie zijn wij om hem dat uit het hoofd te praten. Ook al is hij fan van Cambuur, hij heeft zijn goede kanten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten