Het is nog steeds noordenwind, dus fietsen we verder naar het zuiden. Na het ontbijtbuffet in het hotel checken we uit en rijden naar de oprit van de brug over de Rijn. Hij is vanwege onderhoud momenteel afgesloten voor auto's maar fietsers kunnen er nog wel over.
 |
| De brug over de Rijn. Voor het geval u hem niet ziet, kijkt u eens naar de schaduw in het water. |
We hebben nog geen definitieve route voor vandaag. Naar Nijmegen en dan zien we wel. Zodra we de Rijn over zijn, is er het eerste keuzemoment: Gaan we rechtsom via Elst of gaan we linksom via Bemmel naar Nijmegen? We kiezen voor het laatste, maar of dat wel de beste keuze is, daar hebben we al snel wat twijfels over.
Het eerste deel fietsen we namelijk vooral langs kassen. Dat was niet de bedoeling. a) Die hebben we bij ons in het westen ook en b) kassen zijn niet interessant om langs te rijden. Dat je hier ook allemaal kassen hebt, wisten we niet. Dat krijg je ervan als je je reis niet goed voorbereidt. Maar was het niet Confucius die zei: "Het is beter een mijl te reizen dan om duizend reisboeken te lezen." Oké, wellicht zei hij het net iets anders.
Na een tijdje komen we bij het riviertje 'De Linge'. Hier wordt het landschap interessanter. De Linge - de naam betekent in Oudnederlands 'het lange water' - is niet zo breed, maar dus wel lang; 57 km om precies te zijn; hierbij wordt alleen het gedeelte geteld dat dezelfde naam heeft. (De langste rivier in Nederland die onderweg niet van naam verandert, is overigens de Gelderse IJssel. Deze heeft een lengte van 127 km; niet dat u ook maar iets aan deze informatie heeft, tenzij u een keer aan Twee voor Twaalf of een soortgelijke quiz mee doet.)
 |
| De Linge |
Als we de Linge over zijn, fietsen we over de Heuvelstraat en komen we bij een kleine heuvel in een gehuchtje dat De Heuvel heet. Er staat een oorlogsmonument.
 |
| Iedere burger telt |
Op een informatiebord valt te lezen dat hier na de mislukte operatie Market Garden twee weken lang een veldslag plaats heeft gevonden, die aan veel soldaten aan beide zijden het leven heeft gekost. Na afloop van deze veldslag trokken de Duitsers zich terug aan de noordkant van de Linge. De Linge bleef vervolgens de frontlinie tot in het voorjaar van 1945. Dat wist ik niet. Ik dacht altijd dat de grote rivieren de frontlinie vormden. Daarboven zaten de Duitsers, daaronder de Geallieerden. Maar dat beeld blijkt dus niet te kloppen. De mensen tussen de Linge en De Rijn hebben dus ook de ellende van de hongerwinter moeten doorstaan.
We fietsen weer verder. Bemmel blijkt een pleisterplaats voor mens en dier te zijn. Wij drinken er op een terrasje een cappuccino.
 |
| Pleisterplaats Bemmel |
De volgende stop is Nijmegen. De korte oprit naar de brug over de Waal is veel te steil voor ons en we doen dit lopend. Iemand die ouder is dan wij doet dit rechtop zittend wel "fietsend", maar hij heeft dan ook een e-bike.
 |
| Gezicht op Nijmegen - dat klinkt als een zeventiende-eeuws schilderij - vanaf de brug over de Waal. |
 |
| De brug gezien vanaf de Nijmeegse kant |
In Nijmegen fietsen we naar het museum 'Het Valkhof' dat vlak bij de Waal ligt. Heel eerlijk gezegd heeft het gebouw - "een spraakmakend gebouw, een ontwerp van Ben van Berkel, aan het historische Valkhofpark", aldus de site van het museum - geen enkele uitstraling. Het is ook geen mooi gebouw. De ingang zit op een plek waar je de leveranciersingang zou verwachten en ook van binnen zit het een beetje raar in elkaar. Blijkbaar vinden ze dat zelf ook, want in oktober gaat het dicht en gaan ze het verbouwen "Op weg naar een vernieuwd museum". De bedoeling is om in het voorjaar van 2025 weer te openen. Ze nemen er dus ruim de tijd voor.
Voor wat betreft hun collectie, een combinatie van archeologie, oude en moderne kunst, ook daarvan zijn we eerlijk gezegd niet zo van onder de indruk. Ze hebben een afdeling gewijd aan de tijd dat de Romeinen hier zaten. Dat deel is nog wel interessant.
 |
| Informatiebord op de tentoonstelling dat aangeeft waar de Romeinen vroeger allemaal nederzettingen hadden (De Rijn vormde de noordelijke grens van het Romeinse rijk. |
Maar het deel dat bijvoorbeeld gewijd is aan de geschiedenis van Nijmegen ziet er nogal saai uit (sorry Nijmegen).
 |
| Uit het verslag van het schoolreisje: "We zagen ook nog de Vrede van Nijmegen. Die vond plaats in 1678 en in 1679. Er stonden een hoop mensen, allemaal mannen, op het schilderij. " |
 |
| Deze karaf (?) vonden wij het mooiste stuk uit het museum, al geef ik toe dat we lang niet alles gezien hebben. |
Een tijdelijke tentoonstelling met tekeningen van Gabi Rets, van 2020 tot 2022 de stadstekenaar van Nijmegen, vinden wij echter wel leuk. Ze heeft een grappige stijl van tekenen en bekijkt de zaken met een verfrissende blik. Wat mij betreft krijgt haar werk een vaste plaats in het museum.
Zie hieronder twee delen uitgelicht uit het bovenstaande werk.
 |
| Wachtende op de lunch |
Tijdens de lunch maken we plannen voor de rest van vandaag. We zouden richting Betuwe kunnen fietsen, maar het is natuurlijk leuker om dat in het voorjaar te doen als de fruitbomen in bloei staan. We zouden ook naar Appeltern kunnen gaan om daar de modeltuinen te bekijken - onze tuin kan wel wat inspiratie gebruiken - maar het nadeel daarvan is dat we dan de wind niet meer in de rug hebben maar hoogstens nog als zijwind zullen hebben. We fietsen daarom verder naar het zuiden, naar Noord-Brabant. Wind in de rug! Vanaf het terrasje boeken we online een kamer in hotel Verhoeven in Uden voor vannacht. Niet dat het onze grote droom is om ooit een keer in Uden te overnachten - Uden, the place to be! - maar de plaats ligt op fietsafstand.
Na het bezoek aan het museum bekijken we nog even de Valkhof. We hebben namelijk vroeger een aantal jaar op de Valkhof gewoond. Dat was echter niet de Valkhof in Nijmegen maar de Valkhof in Leidschendam en dat is maar goed ook, want de huizen op de Valkhof in Nijmegen zien er niet zo goed onderhouden uit.
Ook lopen we nog even naar de Belvédère, een oude wachttoren gebouwd in het midden van de 15de eeuw, met uitzicht over de Waal. Dat de gemeente Nijmegen toestaat dat de Belvédère tegenwoordig 'een unieke evenementenlocatie met een grote reputatie in het op-en-top verzorgen van unieke bedrijfsfeesten en originele evenementen' is, doet mij vrezen dat het met het historisch besef van de gemeente niet zo best is gesteld. Maar er zullen wel financiële redenen achter zitten.
 |
| De glazen aanbouw doet de toren geen goed en had het restaurant hun busje niet ergens anders kunnen parkeren? |
Even later stappen we weer op de fiets. Nijmegen is een uitgestrekte plaats en het kost ons de nodige moeite om de stad uit te komen. We moeten zelfs een keer of drie stoppen om uit te vogelen hoe we de stad uit kunnen komen, want echt goed aangegeven staat het hier niet. Als we eenmaal Nijmegen uit zijn, fietsen we via de Hatertse en Overasseltse Vennen naar Overasselt waar we de Maas willen oversteken.
 |
| De Hatertse en Overasseltse Vennen |
Volgens de knooppuntborden kunnen we bij Overasselt met een pontje de Maas oversteken en daar de route vervolgen. Ook dit kunstwerkje bij de dijk bij de Maas suggereert dit.
Er komt een man aangefietst en we vragen of hij weet of de pont vaart. "Al tien jaar niet meer" zegt hij. Een aantal jaar geleden was er nog sprake van dat de pont weer in dienst genomen zou worden, maar dat is niet doorgegaan. Oké, lekker up-to-date die knooppuntborden. Afdeling knooppuntenborden Noord-Brabant, leest u even mee.
We kunnen volgens de man het beste over de dijk naar de brug bij Grave fietsen. Daar waren ze weliswaar met de brug bezig, maar fietsers konden er wel over heen dacht hij. Van auto's wist hij het niet zeker. We fietsen naar Grave. Bij het eerste knooppuntbord wat we tegenkomen, krast Marianne de mogelijkheid om met een pontje bij Overasselt de Maas over te steken door. Dus, knooppuntenbord-beheerder als u zich afvraagt, wie op het bord heeft zitten krassen, dat is Marianne.
In Grave aangekomen blijkt dat er inderdaad onderhoud aan de brug wordt gepleegd. Maar het is net andersom dan dat de man bij het niet meer varende pontje had gezegd. Auto's kunnen wel over de brug, fietsers niet. Gelukkig hoeven we niet nog eens tien kilometer naar de volgende brug te fietsen, want voor de fietsers rijden er busjes heen en weer met aanhangwagens. Even later staan onze fietsen ook op zo'n aanhangwagentje en rijden we de brug over. Volgens mijn Strava-app bedraagt mijn maximum snelheid vandaag 59,9 km/u. Dat zal dus wel geweest zijn toen mijn fiets op de aanhangwagen de brug over reed.
Als we aan de overkant in Grave zijn, fietsen we op aanwijzing van een Brabander die naast me in het busje zat eerst de verkeerde kant op - dank u wel - maar al snel zien we een knooppuntroutebord en dan raken we weer op het juist pad. Onderweg valt het ons op dat van alle provincies waar we doorheen zijn gefietst, Noord-Brabant de provincie is waar de knooppuntenroute het slechtst staat aangegeven. Of ze staan links van de weg (hoe onlogisch) of ze staan verstopt achter overhangende takken (snoeien!) of ze geven de richting onduidelijk aan (hoe moeilijk kan het zijn) of ontbreken op plekken zoals splitsingen waar het wel handig zou zijn om een bordje te plaatsen, en in twee gevallen wezen de borden zelfs de verkeerde kant op (huh, daar komen we toch net vandaan?). Knooppuntencentrale Noord-Brabant, werk aan de winkel!
Links een typisch voorbeeldje van 'Oeps, we hadden toch rechtdoor gemoeten en niet af, terug dan maar'. Rechts: zo te zien heeft Vincent van Gogh hier ook gefietst.
Via onder andere Zeeland (de Brabantse plaats; niet de provincie) komen we uiteindelijk in Uden terecht.
 |
| Het juiste pad. |
Dankzij alle omwegen die we hebben gereden is het al half zeven als we er aankomen. In totaal hebben we vandaag 76 km gefietst. We zoeken ons hotel op, checken in en even later zitten we op het terras van ons hotel te genieten van eenvoudige doch voedzame maaltijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten