3 september: naar huis

Vandaag is het de laatste dag van onze rondreis. We fietsen van Dordrecht naar huis. Nou ja, we doen het niet helemaal fietsend, van Dordrecht naar de Erasmusbrug in Rotterdam nemen we de waterbus. Maar voor het zover is, bekijken we na het ontbijt bij Villa Augustus - het ontbijt is beter dan het avondeten - nog even hun mooie tuin.

Dan pakken we de boel in en fietsen we naar de plek waar vandaan de pont - officieel heet het een waterbus - naar Rotterdam vertrekt. Deze keer heeft Marianne geen enkel risico genomen en heeft ze zelf uitgezocht hoe laat de boot vertrekt. Als we aankomen staan er al wat mensen te wachten en even later komt de waterbus uit Rotterdam aan en kunnen we 'boarden' om het even professioneel te zeggen.

Je hoeft geen kaartje te kopen maar je kan gewoon met je OV-chipkaart inchecken. We zetten onze fietsen in een rek en gaan dan op zoek naar het apparaat om in te checken. Als we het ding echter niet kunnen vinden en vragen waar die is, krijgen we te horen dat hij op de kade staat. Wat? (Van de site van de maatschappij -  'BELANGRIJKE MEDEDELING! LET OP! INCHECKEN EN UITCHECKEN VINDT PLAATS OP DE HALTE'.; Dat heeft Marianne ondanks al die hoofdletters dus niet gezien.) We hollen de loopplank weer af. "Niet wegvaren!" roep ik, bang dat ik ben dat de boot weg vaart met onze fietsen aan boord en wij nog op de kade, maar we zijn na het inchecken op tijd terug en varen dan naar Rotterdam.

Dordrecht met een soortelijke waterbus als diegene waar wij op zitten.

varen op de woelige baren

De boot maakt onderweg een aantal stops. Zie het kaartje hieronder. Wij zitten op de blauwe route die loopt van de halte Dordrecht Merwedekade naar de Erasmusbrug in Rotterdam en vice versa.

Ik weet niet wat er vandaag aan de hand is, maar het is gigantisch druk. Bij elke tussenstop stappen heel veel mensen in. We hebben nog geluk dat we bij het beginpunt aan boord zijn gegaan, want mensen met een fiets bij de haltes De Schans en Stormpolder kunnen niet mee. Er is geen plaats meer voor fietsen. Zij moeten wachten op de volgende boot - ze varen om het halve uur - in de hoop dat daar wel plek is.

Het achterdek staat vol met fietsen en mensen

Na een tocht van in totaal een uurtje (varen plus tussenstops) komen we bij de Erasmusbrug aan en zien we wat de reden van al deze drukte is. Het zijn vandaag en morgen de Wereldhavendagen in Rotterdam.

De Hefbrug in Rotterdam met op de achtergrond de Erasmusbrug

We laten de Havendagen voor wat ze zijn en worstelen ons op de kade door de mensenmenigte heen.

De waterbus vaart weer terug naar Dordrecht.

Beide dochters wonen in Rotterdam, dus een gezamenlijk kopje koffie was wel een leuk idee geweest, maar de ene dochter is net voor een vakantie van drie weken naar Zuid-Amerika gevlogen en de andere zit voor een lang weekend in Duitsland. En wij maar fietsen in Nederland. We sturen ze via de WhatsApp een foto hoe wij in Rotterdam op een terrasje in het park vlakbij de Euromast zitten. 

Dat de jongste dochter direct het terras herkent: "Is dat Parquit?" - ja-  geeft te denken over de frequentie waarmee zij terrasjes e.d. bezoekt.

Dan is het op weg naar huis. We fietsen langs de Delfshavensche Schie naar Overschie. (Met het woord 'Delfshavensche' heeft de spellingscorrector moeite. De combinatie van 'sh' en 'sch' in één woord is wat te veel van het goede.) In Overschie steken we de brug over en fietsen we langs de westelijke kant van de Delftse Schie van Overschie naar Delft. 

De brug bij Overschie

(Volgens het bekende kinderliedje 'Aan de oever van de Rotte' uit het begin van de vorige eeuw: -"Aan den oever van de Rotte / Tussen Delft en Overschie / Zat een kikker luid te wenen /Met een zuig'ling op haar knie / Kijk eens jongen sprak de moeder / Zie je gindse ooievaar / 't Is de moordenaar van je vader / Hij at hem op met huid en haar / Wel verdorie, sprak de kleine, heeft die schooier dat gedaan? / Als ik later groot en sterk ben, / Zal 'k 'm op zijn falie slaan." spoiler alert: ook de kleine kikker wordt even later opgegeten - zou je ook langs de Rotte van Overschie naar Delft kunnen fietsen maar dat klopt niet. Dat is een dichterlijke vrijheid. De Rotte loopt veel oostelijker: van Moerkapelle naar het centrum van Rotterdam en komt niet in de buurt van Overschie, laat staan Delft. Wel is het mooi fietsen langs de Rotte, we hebben het wel eens gedaan, maar voor nu is het te ver om en ook nog eens veel te warm.)

De kerk van Overschie gezien vanaf de overkant van de 'Delftse Schie' (en dus niet  vanaf  'De Rotte')

Onderweg naar Delft stoppen we nog een keer om onze laatste bolletjes op te eten. We zien maar één bankje, maar daar zit al een ouder stel op. Wat doen die op ons bankje? Dan maar verderop zittend op het gras. Als de bolletjes op zijn, is het nog maar een klein stukje fietsen naar Delft. Wel moeten we er even omrijden  - het zal eens een keer niet zo zijn. 

Omleiding in Delft

Vanaf Delft is het niet zo ver meer naar huis. Via Rijswijk en Voorburg rijden we naar huis en tegen een uur of vier rijden we onze straat in. Vandaag hebben we zo'n 53 km gereden, maar Marianne die de kilometers op de waterbus niet mee telt - waarom niet, de fiets beweegt toch? - komt niet verder dan 32 kilometer.

Al met al hebben we in totaal tijdens onze fietstocht door Nederland volgens mijn Strava-app 879 km gefietst. (Marianne verdeelt dit in 835 km fietsen en 44 km varen.) In 90% van de gevallen hadden we de wind mee en slechts tien minuten lang heeft het tijdens deze veertien dagen geregend. Voor de rest was het droog en ook nog eens mooi weer. Het kost wat maar dan heb je ook wat. Maar eens kijken of we volgend jaar zulke weersomstandigheden ook kunnen regelen en dan weer ergens fietsen?