31 augustus: naar Den Bosch

Heeft u enig idee wie 'zoete lieve Gerritje' is? Die uit het negentiende-eeuwse volksliedje 'Dat gaat naar Den Bosch toe.' Ik ook niet. Volgens Brabants Erfgoed zijn er een aantal kandidaten. Zo beweerde professor Asselbergs, (1903-1968), bekend geworden onder zijn schrijverspseudoniem Anton van Duinkerken, in 1948 dat Gerritje "een beruchte baanrover, brandstichter of moordenaar" was die naar Den Bosch werd gebracht om terechtgesteld te worden voor zijn misdaden.

Volgens een andere theorie, vermeld in de Encyclopedie van Noord-Brabant, is Gerrit een bakker geweest die suikerbrood verkocht op verschillende markten. Hij werd geroemd om zijn suikerbroodjes die "zoete Gerritjes" werden genoemd. Gerrit zou uit Nistelrode afkomstig zijn en zijn broodjes in Den Bosch verkopen. 

Ook de mogelijkheid dat zoete lieve Gerritje geen mens maar een koe was die naar Den Bosch werd gebracht, is wel eens geopperd. De meeste mensen gaan er echter van uit dat Gerritje een vrouw is ("Wie zal dat betalen? zoete lieve Gerritje, Wie zal dat betalen? zoete lieve meid". In Den Bosch staat dan ook een standbeeld van een vrouw die zoete lieve Gerritje moet voorstellen. Enfin, wie zoete lieve Gerritje ook mag zijn, ze ging in ieder geval naar Den Bosch toe. Net zoals wij vandaag. Al met al is dit dus een zeer lange inleiding om dat te vertellen. Had korter gekund.

We laten de verborgen schoonheden van Uden achter ons en gaan op pad. Uden - Den Bosch is niet zo ver. Met de fiets is het rechtstreeks zo'n 30 km maar omdat wij met een omweg door natuurgebied de Maashorst fietsen komen wij uit op zo'n 45 km. We fietsen weer via allerlei knooppunten.

Een onderweg in elkaar geflanst briefje met een mogelijke knooppuntenroute. In dit geval van Uden naar Nistelrode 

Natuurgebied de Maashorst

Opvallend bankje in het bos voor een rustmoment bij een knooppuntenbord

In het 'Natuurcentrum De Maashorst' pauzeren we even voor een kopje koffie met "een kersenflap". We bestellen samen één kersenflap. De dame van de bediening probeert de flap zo eerlijk mogelijk in twee delen te snijden.

Cappuccino met in tweeën gedeelde kersenflap

Ze hebben in het centrum overigens last van een kabouterplaag. Ook bij de toiletten zien we er eentje zitten. Als hij ons ziet vlucht hij snel weg.

In het centrum zien we ook een grote wisent. Ik ben niet bang voor het beest en durf wel met hem op de foto te gaan.

Als we even later buiten in het bos ook zo'n beest zien, dan wordt die houding iets anders. Deze fotograferen we alleen van een afstandje.

We konden niet zien of het inderdaad een wisent was, maar het had in elk geval grote horens, dus zagen we maar af van een onderzoek van wat dichterbij.

Na het bezoek aan het natuurgebied fietsen we via wat smalle weggetjes naar Den Bosch toe. De wind waait vandaag uit het noord-oosten en hoewel we hem niet pal in de rug hebben, hebben we hem in ieder geval vaker mee dan tegen.

We fietsen langs heel veel weggetjes met maisvelden. Het lijkt er op of mais hier tegenwoordig het belangrijkste landbouwproduct is

De mais ziet er erg verdroogd uit. Marianne besluit om even van dichtbij te onderzoeken hoe droog de mais is. "Als we wisten wat we deden, heette het geen onderzoek" - Albert Einstein

Zie hier de resultaten van het onderzoek van Marianne:  

Na dit veldonderzoek fietsen we weer verder. Als lunch eten we onderweg wat meegenomen krentenbolletjes. Dat doen we echter beslist niet bij de onderstaaande picknickplaats. Het stinkt er gigantisch. Welke idioot bedenkt ook om een urinoir naast een picknickbank te zetten.

Later zien we nog wat meer van die witte dingen staan en een informatiebord leert ons dat het geen urinoirs zijn maar kunstwerken die de verschillende planeten aangeven. Blijkbaar heeft iemand het voor een urinoir aangezien (of het bewust als zodanig gebruikt.)

Verder onderweg naar Den Bosch

Tegen een uur of drie komen we in Den Bosch aan. We fietsen er naar het Noordbrabants Museum. Buiten voor het museum zijn de eerste kunstwerken al te zien. 

De fietsen rechtsboven op de foto behoren niet tot de collectie van het museum. Ze behoren deels tot onze collectie.

Het museum heeft een vaste tentoonstelling over Vincent van Gogh getiteld: 'Vincent van Gogh in Den Bosch'. Spoiler alert: Van Gogh heeft nooit in Den Bosch gewerkt. Schilderijen van hem die hij in Den Bosch heeft gemaakt bestaan dan ook niet. Wel is hij in Den Bosch geweest. Uit één van zijn brieven: "Wat zag Den Bosch er mooi uit, de marktplaats en de straten met sneeuw en de huizen donker met sneeuw op de daken, Brabant is toch Brabant en ’t Vaderland is toch het Vaderland’."

Oké, de titel 'Vincent van Gogh in Den Bosch' is niet de naam die het museum aan de tentoonstelling heeft gegeven. Het is een Brabantse krant die meende dat de tentoonstelling zo heette. "In de tentoonstelling 'Vincent van Gogh in Den Bosch' krijgt ons Brabants menneke eindelijk de aandacht die hij verdient', aldus een Brabantse krant, waarvan ik de naam hier niet zal vermelden omdat het 'Het Eindhovens Dagblad' is.

Het museum zelf noemt de tentoonstelling 'Van Gogh in Brabant' en dat is wel een juiste naam. Vincent van Gogh woonde de helft van zijn leven in Brabant. Op de tentoonstelling zijn een aantal van zijn Brabants schilderijen te zien. Ook is er een overzicht van zijn leven.

Jammer dat ze dit schilderij scheef hebben opgehangen

Het werk wat hier hangt is allemaal een beetje somber en dat effect wordt nog versterkt doordat er weinig licht in de tentoonstellingsruimte is. Het is niet de Van Gogh van het latere kleurrijke Franse werk.

Voordat we de Van Gogh-tentoonstelling bekijken, lopen we eerst een rondje door de rest van het museum (en drinken we een kop thee op het mooie binnenterras van het museum). Ze hebben een mooie collectie met werk van Jan Sluiters, maar ook modern werk van hedendaagse kunstenaars ontbreekt niet.

Ze hangen niet alleen het werk van Van Gogh scheef op, ook deze werken hangen niet recht. Wat is dat toch met dit museum?

Er is ook een tijdelijke tentoonstelling met werken van de Belgische schilder van landschappen Valerius De Saedeleer. Een tijdgenoot van Vincent van Gogh, alleen is hij wel een stuk ouder geworden. Ik ken hem niet maar ik vind het wel mooi werk.

Na het bezoek aan het museum treden we het klooster in. Dat klinkt dramatischer dan het is. We hebben namelijk een kamer geboekt in 'Kloosterhotel de Soete Moeder, wat gevestigd is in een oud klooster in het centrum van de stad.

Foto bij de balie van het hotel. 

Op hun site heeft het hotel het over 'een hemelse overnachting', 'een goddelijk verblijf op een unieke locatie' en ze heten je 'Welkom in dit stukje hemel op aarde!' Ze doen overigens aan sociaal ondernemen: "De Soete Moeder heeft als missie om jonge mensen zoals werkzoekenden, schoolverlaters en stagiaires een kans te bieden om te leren en werkervaring op te doen.' Zoiets kunnen wij wel waarderen. 

Onze hotelkamer met een rechtstreekse verbinding naar boven (wifi)

In de grote kloostertuin kunnen wij onze fietsen in een afgesloten schuurtje zetten. Ook al luidt het negende gebod 'Gij zult niet stelen' het is toch wel een fijn idee dat ze hier veilig staan.

Als het etenstijd is lopen we naar het centrum van de stad. De keuze is reuze in Den Bosch. Er zijn heel veel eettentjes. We kiezen voor een Thais restaurant. We hebben uitzicht op de Sint-Janskathedraal. Bij de Sint-Janskathedraal heb ik het gevoel dat er elk ogenblik een processie uit de kerk kan komen. Dat komt omdat dat geschiedt bij de wat kleinere uitvoering van de kathedraal in Madurodam. Hier kwamen we vroeger toen de dochters nog klein waren. (Hun favoriete attractie daar was overigens de Mars-fabriek waar, als je er een dubbeltje in gooide, een vrachtauto uit kwam rijden met een mini-Mars er op.)

In het groot

en in het klein

We lopen nog even een rondje door het centrum van Den Bosch. In het uitgangsgedeelte is het er erg druk. Het lijkt wel of de helft van de stad zit te eten in de restaurants van de andere helft van de stad. Waarschijnlijk wisselen ze het morgen om.

Naar de volgende dag: 1 september: naar Gorinchem