25 augustus: naar Norg

Vandaag kan het wel eens lastig worden. We fietsen naar Norg in Drenthe. Niet alleen is dat een behoorlijke afstand, zo'n 70 km, maar vandaag wordt het ook nog eens erg warm. We moeten volgens de weersverwachting rekening houden met een temperatuur van 31 graden. Ook zullen we her en der tegenwind hebben. Drie plagen voor de prijs van één.

Na het ontbijt nemen we afscheid van Roel en Elizabeth - 'Laat niet als dank voor het aangenaam verpozen de eigenaar van het pand de schillen en dozen'; mooi wel' - en vertrekken we in oostelijke richting. 

Via Terhene en Akkrum rijden we naar Aldeboarn.

Aldeboarn is een mooi dorpje. Zie hier bijvoorbeeld de dorpskerk en wat huizen aan een watertje.  

Het kerkje van Aldeboarn

In het dorp zien we een aankondiging voor de '75e Gondelvaart Aldeboarn', die hier op 26 augustus gehouden zal worden. Voor de goede orde, dat is dus morgen. Zo te zien zijn de Aldeboarners een relaxed volkje, want de meeste gondels die we zien, zijn nog lang niet klaar voor deze gondelvaart. "Komt wel goed" zal waarschijnlijk de gedachte zijn. Neem onderstaande boot. Het ziet er naar uit of hier nog heel wat werk moet geschieden.

Maar wat lezen we achteraf in het juryrapport (van 5 september) van de gondelvaart over deze bananenboot: "Wat een prachtige gele partyboot. Als je hier niet blij van wordt, word je nergens blij van....' 

Het rapport van de jury is wel vermakelijk om te lezen. Zo schrijft de jury zowel lovend als kritisch over sommige deelnemende boten. Neem hun rapport over nummer 11. De jury snapte niet waarom er voor Koreaanse muziek was gekozen. Lijkt mij ook geen voor de hand liggende keuze.

Alleen maar lovend is de jury over de gondel waar Marianne (met haar Skipper-pet op) toevallig voor staat. Deze gondel zal de derde prijs winnen. 'De Wynhoeke ziet ze vliegen' is het thema van de gondel.

De jury: "Actueel en origineel met een mooie vormgeving. Hele gondel gebruikt als decor [...] Knap om geen gebruik te maken van muziek, maar een piloot/steward met veel humor.  [...] Prachtige gondel met kop en staart: er kwam een vliegtuig aan, maar er ging ook een vliegtuig weg, mooi dat knipperende rode lampje."

We laten Aldeboarn met haar gondels achter ons en fietsen vervolgens naar Beetsterzwaag. Dat valt niet mee. Niet alleen hebben we op sommige weggetjes tegenwind, maar ook schijnt de zon nog eens vol in ons gezicht. Weliswaar is er schaduw maar die ligt telkens pal achter ons. (Denkt u daar maar eens over na.) Het is warm. Regelmatig stoppen we om wat water te drinken. 

Dertig graden in de zon en wind tegen, maar in de verte lonken bomen die schaduw gaan geven.

Als we in de buurt van Beetsterzwaag komen, verandert het landschap gelukkig wat. We fietsen steeds vaker in de schaduw van de bomen. Het voelt gelijk wat minder warm aan.

Schaduw!

Een aangename verrassing is de doe-het-zelf ijscokraam die we onderweg zien staan. Nu heb ik wel vaker van die onbemande verkoopkraampjes zien staan, onder andere voor bloemen, planten en groente, maar nog nooit eentje voor ijs. Dit buitenkansje laat ik me niet voorbij gaan. Ze hebben twee soorten ijs. Ik koop een raketijsje en doe het geld in een kistje. Ze zijn goed van vertrouwen hier.

Als we in Beetsterzwaag aankomen, is het tijd voor een cappuccino met een mango-yoghurttaartje op een terrasje, een welverdiende beloning voor al onze inspanningen. Dan is het richting Bakkeveen. Op weg daarheen komen we door het landgoed Lauswolt in Olterterp.

Een knuffelend paartje bomen

Als we in Bakkeveen aankomen is het tijd voor de lunch. In Bakkeveen ben ik eerder geweest. Met mijn ouders en broertjes en zusje zaten we hier in 1969 in een huisje op een vakantiepark. Dat ik het jaartal nog weet, komt omdat ik hier de eerste maanlanding heb gezien. De maanlanding was 's nachts - logisch overdag zie je de maan niet - en ik zou al eigenlijk in bed moeten liggen, maar mijn ouders vonden dat we zo’n historische gebeurtenis moesten zien. 

16 juli 1969: Henk Terlingen - let even op de rommel op de grond; inclusief een fles wijn - presenteert op tv samen met onder andere Chriet Titualer de eerste maanlanding.

Dus zat ik in 1969 in een volgepropt zaaltje van het vakantiepark in zwart-wit te kijken, hoe Neil Armstrong de eerste stappen op de maan zette. (“That’s one small step for a man, one giant leap for mankind”).

Buzz Aldrin op de maan in 1969. Typisch een voorbeeld van hoe het vroeger met vakantiefoto's ging. Er was maar één fotocamera en degene die het toestel droeg- Neil Armstrong in dit geval-  staat dus zelf niet op de vakantiefoto's. Op al die bekende foto's van de maanlanding zie je Buzz Aldrin staan. Hoewel, als je heel goed kijkt, dan kan je Neil Armstrong als weerspiegeling in de helm zien.

Later die vakantie zag ik ook nog sterretjes toen ik in het donker keihard tegen ons vakantiehuisje aan liep, maar dat is een heel ander verhaal en bovendien raak ik nu wel erg off-topic. 

Enfin, na Bakkeveen fietsen we door de bossen richting Veenhuizen. Het is mooi fietsen hier. 

Als we in Veenhuizen zijn aangekomen, besluiten we even het Nationaal Gevangenismuseum Veenhuizen te bekijken. 

Een neef van Marianne's moeder heeft daar vroeger gezeten; herstel gewerkt. Ons bezoek begint onaangenaam. In het eerste vertrek wordt een kort filmpje getoond over het begrip vrijheid. Je kan pas uit het zaaltje weg als de film is afgelopen - tenzij je op een paniekknop drukt. Dit om je te laten ervaren hoe het voelt om opgesloten te zitten. Aangezien het erg warm is in de ruimte is het bepaald niet aangenaam om daar te zijn en eigenlijk willen we er wel uit, maar dat kan dus niet. Ik ben blij als de deuren eindelijk open gaan. Voor degenen die geen zin hebben in zo'n ervaring, je kan ook om deze ruimte heen lopen. 

Wachtende in de ruimte

Er is een grote tentoonstellingsruimte met informatie over hoe men vroeger en nu met gevangen omging maar omdat het al redelijk laat is laten we die maar aan ons voorbijgaan.

Enkele bekende mensen uit het justitiële wereldje.

In het restaurant willen we een drankje bestellen. Dat moet met een QR-code en vervolgens moet je online betalen. Dat wil niet echt lukken en dus haal ik de drankjes maar bij de drie dames die werkeloos op een bestelling zitten te wachten. Gaat tien keer zo snel. We lopen weer naar buiten. Op de binnenplaats staan allerlei foto's van mensen uit het verleden. Veel te warm om te bekijken.

Vanaf Veenhuizen is het nog een kilometer of tien naar Norg. Onderweg maken we nog één niet geplande stop, want opeens zien we een bordje dat verwijst naar een hunebed. Het betreft hier hunebed nummer D2. Die pikken we nog even mee.

Het is al na zessen als we in Norg bij ons hotel - Hotel Karsten -  aankomen. We kunnen onze fietsen kwijt in een schuurtje dat afgesloten kan worden. Het hotel ligt aan de Brink in het dorp. In tegenstelling tot de Dorpsstraat van Assendelft - zie dag 2 -  is dit een mooie Brink, geschikt voor het monopolyspel. We eten in het hotel. Oorspronkelijk was het plan om daarna nog een rondje in het dorp te lopen, maar daar hebben we  - ik dus-  geen puf meer voor. In totaal hebben we vandaag in de hitte 70,2 km gefietst. De gemiddelde snelheid bedroeg slechts 11,2 km per uur. Dat is ruim 1,5 km minder dan gisteren.

Naar de volgende dag: 26 augustus: naar Dwingeloo