In juni hebben we samen met de jongste dochter in twee weken tijd een rondje IJsland gedaan. Omdat Marianne nog ruim voldoende vakantiedagen over had, had ze de laatste twee weken van augustus vrij genomen voor een tweede vakantie dit jaar. De vraag was waarheen. Frankrijk was een mogelijkheid, maar in een vlaag van verstandsverbijstering stelde ik voor om een rondje in Nederland te fietsen.
Nu heeft Marianne al vaker een fietsvakantie gehouden, maar dat was altijd met een vriendin. Ik keek wel mooi uit. Al dat fietsen leek me altijd heel vermoeiend en dat past niet met het begrip vakantie vond ik. Marianne keek dan ook heel verbaasd op toen ik voorstelde om te gaan fietsen.
Maar een blik op de veertiendaagse weersverwachting had mij geleerd dat deze periode uitermate geschikt was om een rondje Nederland te fietsen. "Dan volgt nu de weersverwachting. Er worden middagtemperaturen verwacht van één uur 's middags tot zes uur 's avonds." - Herman Finkers. Volgens de weersverwachting van Buienradar (niet die van Herman Finkers) zou het namelijk niet alleen bij een temperatuur van tussen de 20 en 25 graden (met uitzondering van één dag dertig graden) twee weken lang zo goed als droog blijven, maar waaide de wind in die periode ook nog eens heel gunstig. Eerst zou het een paar dagen zuidenwind zijn, dan een dagje westenwind, waarna de wind naar het noorden zou draaien om tot slot meer uit oostelijke hoek te komen. Met wat geluk zouden we dan als we eerst naar het noorden zouden fietsen en daarna naar het zuiden de hele tijd wind mee hebben. En ik ben een heel goede wind-mee-fietser!
Enfin, ik kocht fietstassen voor de fiets (waarvoor anders) en boog mij het hoofd wat ik allemaal voor onderweg mee moest nemen. Uiteindelijk had ik vier plastic tassen met te veel kleding, die samen net in mijn fietstassen pasten. Marianne was een stuk efficiënter. Die kon het met twee tassen af. En zo stonden we op zondagmorgen 21 augustus gereed om door Nederland te fietsen. En oh ja, als ik zeg fietsen, dan is het nog echt fietsen: op eigen kracht en niet op een e-bike.
Net zoals Albert Einstein beschik ik namelijk niet alleen over hersens maar ook over spierkracht. "Wat een man heb ik!" zucht Marianne. (Dat bedoelt ze uiteraard positief.)
Voor de eerste dag hebben we gepland om door de duinen - via Katwijk, Noordwijk en Zandvoort aan Zee - naar Haarlem te fietsen. Spoiler alert: hieronder staat de route die we vandaag daadwerkelijk hebben gefietst. Het is een etappe van bijna 70 km geworden. (We hadden zo'n 60 km gepland maar door een ommetje in Haarlem werd hij wat langer.)
Om in de duinen te komen, fietsen we via de landgoederenroute naar Wassenaar (genoeg landgoederen in Wassenaar om doorheen te fietsen.) Dan volgt de eerste beproeving van de dag: de klim naar de Wassenaarse Slag.
Je hebt een site (Climbfinder; "Ontdek de mooiste beklimmingen & cols van Europa. Met de informatie van onze gedetailleerde hoogteprofielen en interactieve kaarten kun jij jouw kostbare tijd op de fiets ideaal besteden.") waarop allerlei beklimmingen in Nederland en elders in Europa staan aangegeven. Handig als je op zoek bent naar een mooie beklimming (echte fietsers) of als je juist zo'n beklimming wilt vermijden (ik). Oké, op het plaatje is te zien dat de klim naar de Wassenaarse Slag maar 600 meter lang is met een maximaal stijgingspercentage van 5%, maar als je net zoals ik ongetraind bent, dan is het een hele klim.
Vervolgens fietsen we door de duinen richting Katwijk. Dat stuk begint ook al met een klim (naar een duin), maar gelukkig staat er op boven de duin een bankje. Gelijk even testen of het een goed bankje is. Is het! (We zijn nog geen uur onderweg en ik zit al op een bankje uit te puffen.)
 |
| Mijn fiets met fietstassen in de duinen bij het bankje. |
 |
| Eén uur onderweg |
In de duinen komen we de nodige wielrenners tegen. Sommigen rijden keurig om je heen maar je hebt er ook die je gaan inhalen waar het eigenlijk niet kan. Dat zullen wel matige wielrenners zijn denk ik, want het extra gewicht van een bel op de fiets is voor hun blijkbaar te veel en die hebben ze daarom niet op de fiets gemonteerd.
Na een tijdje bereiken we Katwijk. Via de boulevard rijden we vervolgens naar het fietspad door de duinen richting Noordwijk. Daar aangekomen drinken we op een terrasje een cappuccino. Dan is het richting Zandvoort aan Zee. De route verlaat even het duingebied. Dit vanwege de Noordwijkse Golfclub die daar zo nodig tussen de zee en het fietspad in moet liggen.
Als we voorbij de Golfbaan zijn en we weer terug in de duinen zijn, zoeken we naast het fietspad een bankje op om onze lunch te nuttigen: twee meegebrachte boterhammen per persoon plus wat snoeptomaatjes; tip: als je tomaatjes meeneemt, doe dat dan in een stevig zakje en niet in een papieren zakje dat makkelijk uitscheurt.
Terwijl wij op een bankje van onze welverdiende maaltijd genieten, komt er een jong gezin aan "fietsen". Ze stoppen vlak voor ons. Hij rijdt op een fiets met extra dikke banden. Zij heeft een moderne bakfiets met daarin twee kleine kinderen. Ze wisselen van fiets. "Waarom pakt papa nou onze fiets?" vraagt één van de kinderen. "Papa vindt dat we niet snel genoeg fietsen." antwoordt de moeder sacherijnig. Als ze van fiets hebben gewisseld, keert de moeder om. "We gaan terug naar huis." zegt ze. Daar is die dag ongetwijfeld nog wel een woordje over gezegd vermoed ik.
 |
| Rustmomentje voor de fietsen |
 |
| Weer op weg; een duin op. |
Na een tijdje bereiken we Zandvoort aan Zee. Dat is niet echt een gezellige badplaats, althans dat geldt voor het deel waar wij zijn. Een eindeloze drukke boulevard met op zondag heel veel mensen. Niet echt leuk fietsen. Nu was het plan om via de Kennemer Duinen richting Haarlem te fietsen, maar op de een of andere manier slaan we te vroeg af waardoor we dit Nationale Park missen.
 |
| De Kennemer Duinen. Daar hadden we ergens moeten fietsen |
Als we dat door hebben slaan we af richting het Kopje van Bloemendaal om toch nog een stukje door dit duin- en bosgebied te kunnen fietsen. Het Kopje van Bloemendaal is een stevige klim. Marianne redt het fietsend, maar ik stap halverwege af om het laatste deel te lopen. Dat is een geluk voor een oude dame op een E-bike, want net als ze langs mij wil fietsen, is haar snelheid ondanks het hulpmotortje zo laag geworden dat ze omvalt. Ik kan haar echter opvangen. Weer mijn dagelijkse heldendaad verricht. ("De echte held is altijd per ongeluk een held" - Umberto Eco).
We fietsen nog een stuk door de bossen en dan is het richting Haarlem. Onderweg zien we nog de ruïne van het kasteel Brederode maar bezoeken het niet.
Vervolgens fietsen we met hulp van Google Maps door Haarlem naar ons hotel, het Ambassador City Centre Hotel
Haarlem, wat we gisterenavond hebben geboekt. Het bevindt zich midden in het centrum. We kunnen er onze fietsen niet kwijt - oké als we ze 's nachts voor het hotel zetten midden in Haarlem dan raken we ze vermoedelijk wel kwijt - maar gelukkig is vlakbij een bewaakte fietsenstalling waar het hotel ons naar toe verwijst. 's Avonds gaan we eten bij een Mexicaan en lopen daarna een rondje door het centrum. Er is één of andere manifestatie in de stad en een deel van de Grote Markt - bekend van Monopoly - is met schermen afgezet. Harry Mulisch is nieuwsgierig en probeert over de afscheiding te kijken om te zien wat er aan de hand is.
Na nog een klein blokje omlopen keren we weer terug naar ons hotel en zit de eerste dag van onze fietsvakantie -fluitje van een cent - er op.
Al met al hebben we vandaag volgens mijn Strava-app in 5,5 uur (de app pauzeert automatisch als we ergens stil staan of zitten) 68,5 km gefietst. Als ik het goed uitreken is dat een gemiddelde snelheid van 48 km per uur. Strava, de app die bij houdt waar ik fiets en hoe hard (dan wel hoe langzaam) komt tot 12,4 km per uur, maar die kan niet rekenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten